Mijn start2Ultra avontuur

Het is zaterdag 7 April, 2018 – ik loop in Wijchen op de Beerendonck de Strong Viking Run van 19km met veel obstakels en modder. Ik loop al bijna 10 jaar hard en heb veel obstakelruns gedaan – maar zie in mijn ooghoeken de groene hesjes – de mannen die 42km lopen, met 100+ obstakels en een tijdslimiet van 7,5uur. Het klinkt absurd – ik zie ze gaan – ik denk bij mezelf “zou ik dat ook kunnen?”

Fast forward naar vrijdag 25 mei 2018, 22:15 s ‘avonds – donker – ik zet mijn hoofdlampje op en ben klaar voor vertrek op de 4 Parken City Night Trail in Arnhem – mijn eerste ‘officiële’ trail. 18km lang, door het donker, met een hoofdlampje en mijn rechterkuit vol op spanning van een blessure. Ik heb een half uur ‘zitten’ rollen die avond nog met zo’n rolding onder mijn kuit met van die fijne noppen. Ik was bijna niet gegaan. Bang dat de blessure serieus zou worden. Maar het leek me zo leuk. Een trail en dan in het donker… Dus ik vertrok – en ik genoot. Wat was dit leuk.

Het was deze nachtelijke trail, waardoor ik op internet een link vond naar het Start 2 Ultra programma – een stukje tekst en uitleg wekte mijn interesse want “van 20 naar 50km in 6 maanden tijd” zo las ik. Een programma voor mensen die 20km kunnen lopen en willen uitbouwen naar 50km en dus een eerste echte ultra-marathon lopen… Vet. Gaaf. Hoe dan? Kan ik dat? Gewoon een mailtje sturen dacht ik – er stonden 3 foto’s bij het artikel, een blonde dame, een man met krullen en een man met een baard. Illuster trio – zo bleek ook later – maar wel heel een gemotiveerd trio.

Mijn mailtje werd snel beantwoord en ik hing een dag later aan de telefoon met Cor van Disseldorp – om alle uitleg te ontvangen over het programma en de vraag of ik mee wilde doen aan groep 2 – waarop ik blijkbaar ja gezegd heb 

En zo begon het – van het een kwam heel toevallig het ander. Op 7 April zag ik mensen een obstakel run lopen waarbij ik dacht “poohh dat moet je maar willen 42km lang onverhard” en 2 maanden later startte ik met een programma om 50km te gaan leren lopen, onverhard. Gekkenwerk…

Terug naar het nu: 10 April 2019 – en dan 3 dagen terug – 7 April 2019 waarop het precies een jaar geleden was dat ik dacht over 42km hardlopen. Bizar – ik besef het nu pas. Afgelopen zondag liep ik mijn 2e marathon, – in Rotterdam, strak onder de 4uur – net een week nadat ik mijn 2e Iron Viking liep in Wijchen op zaterdag 30 maart, in 6uur en 23 minuten – dezelfde run als waar ik een jaar eerder letterlijk naar ‘opkeek’ vol ontzag of ik dat ooit zou willen proberen. Nu heb ik het gedaan – en ik voel me heerlijk. Met heel veel dank aan het Start 2 Ultra programma – wat de basis heeft gelegd voor dit alles en nog veel meer.

Ik ben enorm blij dat ik in het bootje van Cor, Chris en Geraldine ben gestapt en nog steeds mee mag varen. Het Start 2 Ultra (S2U) avontuur begon voor mij in Juni 2018, na het telefoontje van Cor en een eerste hele leuke bijeenkomst bij Run2Day Arnhem. Onze groep kwam daar bijeen, vanuit heel Nederland, om samen de aftrap te doen van 6 maanden trainen, leren, afzien en genieten – om uiteindelijk een echte ultra-marathon van 50km te lopen.

Gedurende deze 6 maanden kwamen we met het groepje minstens 1x per maand samen, om samen een trail te lopen of een clinic te volgen over voeding, fysiologie of uitrusting. Ondanks dat we ver bij elkaar vandaan woonden hadden we continu verbinding via een besloten Facebook groep en volgende we elkaar op Strava in onze S2U Juni’18 groep. Want op Strava konden we mooi volgen wie wanneer welke afstanden van het trainingsschema van Cor had volbracht – en met welke hartslag. Want 1 ding staat voorop, leren langzaam lopen, dat hart van je groter maken, zodat je met minder slagen meer zuurstof door je lichaam pompt en dus langer kan blijven lopen. Ik denk dat dit het mantra van Cor is – waar hij continu op bleef hameren gedurende die 6 maanden. Nooit eerder had ik met een schema gelopen waarin precies stond wanneer ik hoeveel km moest lopen en in welke hartslag-zone. En dit werkte heel fijn vond ik. Het gaf houvast en leidde goed af van het einddoel van 50km – want daar moet je je niet op focussen. Dat sterke hart is de sleutel. Cor monitorde onze voortgang op Strava en in de Facebook groep steevast – en als ik een run logde met te hoge hartslag wist ik dat de telefoon zou gaan voor een opbeurend gesprek. En wat was dat fijn. Even sparren, van gedachten wisselen met de coach – die weet waar hij het over heeft en dingen brengt zodat je het snapt – en ook wil blijven doen.

In die 6 maanden hadden we 3 clinics – om de maand 1 – maar ook 3 grote runs om op te bouwen naar die 50km. In Juli was de 30km gepland, in september de 40km en in december, met iets vertraging – de 50km ultra-trail in Valkenburg op het prachtige Krijtlandpad. Ook deze ‘milestone-trails’ helpen enorm in de opbouw. Je kan je er aan vasthouden dat je iedere maand onder begeleiding met een goed doordacht schema, rustig opbouwt om 10km meer te ‘hobbelen’ dan 2 maanden daarvoor. Hobbelen is het andere toverwoord van Cor, wat leuker klinkt dan hardlopen en ook veel meer het trail-gevoel naar buiten brengt. Het hoeft niet hard, af en toe lopen hoort er bij – wat drinken, stoppen bij een verzorgingspost om te eten – even te grappen en weer lekker door.

Tijdens het programma mag je meedoen aan alle trails van Trailrunning Europe, wat echt enorm leuk is. Hier kom je je maatjes uit jouw groep tegen, maar ook de mensen uit een voorgaande groep – of een volgende groep achter jou. Dit werkt aanstekelijk – je wisselt ervaringen uit, loopt samen een trail en komt om de 10 km Chris van Beem tegen met een fotocamera ergens achter een struik, boom of verzorgingspost. Chris verzint de meeste routes en ik wist oprecht niet dat Nederland zoveel mooie plekken had om te lopen. Chris is ook de inspirator van het grote dromen – als je hem hoort over zijn avonturen in het buitenland. En bij start en finish is Geraldine Beckers er om te zorgen dat alles goed verloopt, iedereen zijn startnummer krijgt en ook voldoende voeding en vocht als je terugkomt van een lange tocht. Een echte gastvrouw die er altijd bij is en met Cor en Chris het energieke trio vormt dat je begeleid in je avontuur naar 50km. Deze mix van plezier, uitdaging, natuur en enthousiaste mensen maakte voor mij echt dat ik uitkeek naar iedere trail. Ja – ook voor de training en de kilometers – maar vooral ook voor de ervaring.

De 6 maanden werden er 7 en leken voorbij te vliegen… voor ik wist was het Oktober en had ik mijn eerste 2 trails boven de 40km er op zitten. Wat een ervaring… het was tot zover gelukt! En sterker nog, ik voelde me zo goed en was zo enthousiast dat ik mijn eerste Iron Viking durfde te lopen en mijn eerste echte marathon in Amsterdam. En beide met goed gevolg – althans – ik kreeg de smaak te pakken 

Maar het lijf wil ook wel eens rust of een leuke vakantie! Dus ik moest een pauze inlassen in mijn schema om 3 weken er op uit te trekken – waarvan ik toch iets twijfelde of dat handig was. Gelukkig bleef ik ook op vakantie in beweging en kon ik begin December de draad weer oppakken om de laatste runs te doen voor de 52km grande finale in Valkenburg.

En op 30 december 2018, ging de wekker om 5uur – omdat we om 8u gingen verzamelen in Valkenburg. Ik was nerveus, gespannen, had weinig geslapen en dacht echt van “ow jee nu gaat het gebeuren en wat als…” Om 08:30u vertrokken we, in Limburg op het Krijtlandpad – onderweg naar Valkenburg – wetende dat Chris al om 04:00u die ochtend was vertrokken aan een toch van 90km en ons ergens zou treffen op dezelfde route… een doodnormale zondag dus. Ik genoot – en de eerste 10km vlogen voorbij. De 2e 10km gingen goed en tot aan 40km ging ik lekker door. Genietend van het uitzicht, het continu variërende landschap en het feit, dat ik het echt aan het doen was. Die gedachte heb ik nog een paar keer goed fijn geknepen vanaf kilometer 42 want toen werd het wel taai – de grens over van de marathon naar de ultra-marathon… Je lijf protesteert – logisch – hoezo wil je dit? En toch ga je door, want je kan altijd nog 1 stap zetten. Mentaal wordt het spannend – maar ik heb hierop geoefend – ik zet mezelf ertoe, dan maar een pas langzamer, ik ga dit doen. Rustig aan door, kop omhoog en goed ademen. Blijven drinken, nog wat eten, niet denken aan die paar regenspetters en concentreren… want wie loopt daar in de verte op mij af? Het is Cor. De baard komt in een drafje naar me toe en loopt rustig met me mee. Ik leef weer op, krijg weer energie en kan door. Aftellen, het bos door, naar beneden naar Valkenburg en daar is Cor weer – hij hobbelt met me mee naar de finish en we staan er, 52km verder en ruim 7uur. Wat een tocht… ik ben zo blij… het kan dus wel. Het kan echt.

In Februari 2019 liep ik mee met S2U groep 5 op hun 52km tocht over het Krijtlandpad. Wetende hoe fijn het is om af en toe een bekend gezicht te zien dat meeloopt had ik me opgegeven om te helpen. Weer vrijwillig mijn bed uit om 5:00u om naar Limburg te reizen – geweldig. Trailen is een cadeau aan jezelf. De natuur, de avonturen, de mensen en je gezondheid die er zo veel baat bij heeft. Ik ben er echt een energieker en blijer mens van geworden. Ik heb afgezien, geploeterd en gezwoegd, maar zo veel meer genoten van het hele S2U programma, de fantastische begeleiding van Cor, Chris en Geraldine – en alle andere lieve leuke trailrunners die ik heb leren kennen. In die wetenschap en met die ervaring blijf ik trailen en lange afstanden lopen – maar wil ik vooral ook meer mensen inspireren hetzelfde te doen.

Ik hoop dan ook echt dat dit verhaal je triggert, nieuwsgierig maakt of vragen oproept. Stel ze maar, roep ze maar want ik beantwoord ze heel graag – en stuur je met volle overtuiging het bos in, de paden op, de lanen in – met Cor, Chris en Geraldine. Start 2 Ultra is geen trainingsprogramma, het is een avontuur, waar je nog heel lang, heel veel plezier en energie van zal krijgen.

Met sportieve groet,

Sven FM

TOP