Kick Off Start2Ultra
In deze tijd dat veel anders is, of niet mogelijk, is het soms zoeken naar wat wel kan en mag. Loopdoelen worden opnieuw gepland, motivatie wordt afgestoft en enige vorm van structuur, lees een schema, helpt menigeen op weg naar ‘A fitter me’. Maar er zijn ook grootse doelen. Want veel traillopers dromen van een Ultra. Een ultra is eigenlijk alles verder dan de marathonafstand, die 42,2K zegmaar. In de praktijk wordt van een Ultra gesproken bij 50K of meer en zijn er in Nederland verschillende Ultra’s maar droomt menig trailloper van een mooie berg Ultra ergens in een fijn warm land. Maar hoe ga je daar naar op weg? Een schema? Ja. Maar je hebt meer nodig. Motivatie! Een doel! En misschien wel een beetje hulp van gelijkgestemden, een groep, en een coach?
Het is alweer een tijdje terug, een zondagochtend aan het eind van de zomer… Om 7 uur hoorde ik ergens in de verte een wekker. Mijn brein deed niet mee, maar even later besefte ik dat ik toch echt op moest gaan staan. Dat was toen ik ruw uit bed werd gebombardeerd overigens. Maar dat terzijde. Het is Zondag! Niet bepaald een rustdag, want vandaag is de kick-off van Start2Ultra! Dachten we twee jaar geleden nog dat het leuk en leerzaam zou zijn om groepjes mensen mee te nemen op weg naar hun eerste Ultra en dat we daar wellicht wel twee groepen per jaar van zouden kunnen meenemen, inmiddels loopt het programma geweldig, heeft het zichzelf bewezen hebben al honderd Ultra lopers aan Nederland en België toegevoegd.
Enfin, huis poetsen, schoenen zoeken, douchen, briefje op de deur, kleren aan, koffie klaar. (Niet noodzakelijk in die volgorde overigens.) en dan is het wachten op de eerste. Voor de kick-off ontvangen we de mensen thuis. Juist omdat het beeld geeft van wat we willen. Persoonlijk contact, persoonlijke begeleiding, een vriendelijke sfeer, beetje doe maar normaal dan doe je gek genoeg (terwijl we mensen werven die gek genoeg zijn 50 kilometer te willen gaan rennen) en vooral een warm welkom. We gaan de groep een half jaar meenemen, dan willen we wel dat iedereen zich thuis voelt, en het leuk heeft. Want het leuk hebben, daar hebben we wel wat mee.
En zo zie ik de eerste auto de straat in rijden. (Als je in een dorp woont van 800 mensen herken je nu eenmaal elke vreemde auto.) Ik zie wat gepruts bij een achterbak, en auto twee schuift ook aan. Het feest gaat beginnen! Terwijl onze hondjes blaffen en zenuwachtig heen en weer schieten ontmoet ik oude bekenden en nieuwe vrienden. We drinken koffie en kletsen. De sfeer gaat al snel van lichtjes nerveus naar gemoedelijk. Ik leg kort uit wat we gaan doen en dan is het zo ver, we gaan een rondje trailen.
We lopen wat, we kletsen, staan soms even stil en genieten van leuke paadjes. Het doel is elkaar te leren kennen, niet om toptijden te lopen. En wat kan ik hier van genieten. Anderhalf uur lang zie ik een groep die vrolijk pratend rondloopt. Geïnteresseerd is in elkaar, vriendelijk is en contact maakt. Na elke keer dat we even stilstaan en ik iets uitleg over het programma of de trainingswijze zoekt eenieder een andere loper op om daar eens mee te kletsen. Fantastisch.
Na een geweldige ochtend, met zelfs nog een zonnetje arriveren we weer thuis. We kijken naar schoenen, vergelijken racevesten en er is natuurlijk koffie met vlaai! Alles en iedereen is vrolijk, de groep is welhaast al een groep. We zijn vertrokken! De eerste stappen op weg naar die Ultra zijn gezet. Wat gaan we het fijn hebben de komende maanden. We gaan die shit gewoon rocken!
En nadat ook de laatste naar huis vertrok zat ik samen met Geraldine buiten en hadden we tientallen verhalen en anekdotes. We checkten foto’s en gezichten, deelden alles wat we gehoord hadden en namen de dag nogmaals door. Het is haast ongelooflijk wat je allemaal in je opneemt in zo een korte tijd. Ik zou er een blog (of 4) aan kunnen wijden. En al kletsend keek ik Geraldine aan en zei: Zo, ik ben toe aan een Filou…
P.S. Om daarna keihard drie uur op de bank in slaap te vallen, maar dat was het absoluut waard.
