Eén jaar ultrarunner, een verslag van mijn start2ultra avontuur
Antoinette van Baaijen
Wat ga je doen?? 50 kilometer lopen? Hardlopen zelfs? Een trail ook nog dus helemaal onverhard? Ben je wel goed bij je hoofd? Met de auto is dat al ver en dat ga je lopen?! Euh ja…. stamel ik de afgelopen weken regelmatig tegen vrienden, collega’s en familieleden. Oh en er zitten ook nog ongeveer 1200 hoogtemeters in want het is in Zuid-Limburg, het Krijtlandpad.
De mensen die ik spreek over mijn trailrun-avontuur zijn in twee groepen in te delen heb ik het afgelopen half jaar gemerkt. De groep die me keihard voor gek verklaard en de groep die het alleen maar super vindt en bij wie ik vol enthousiasme losbarst over trainingsschema’s met korte en lange looprondjes, uitprobeersels met eten onderweg en wat nog meer. Een ultraloop doen, het spreekt bij iedereen tot de verbeelding in elk geval.
Uit ervaring kan ik nu zeggen dat het vooral supergaaf is. Met trailen had ik niet de beste ervaringen opgedaan tot nu toe door zwikkende enkels en geschaafde knieën. Lange afstanden lopen vind ik echter heerlijk en de stap naar S2U werd gezet. Met gelijkgezinden naar een doel toewerken hoe fijn is dat. Makkelijk? Nee niet altijd en daar leer je zoveel van. Stap voor stap kom je er wel. Haasten hoeft niet. Als je weet wat je doet, waarom je het doet en veel plezier hebt kan het bijna niet misgaan.
Vanaf de eerste kennismaking met ‘mijn groep’ bij Cor en Geraldine tot de finale op het Krijtlandpad: het was een groot avontuur. Wat heb ik gelachen, gevloekt, veel getraind, mooie mensen leren kennen en veel kennis opgedaan. Een paar dingen die bij me opkomen over de hele periode:
• De eerste trail met S2U groep 9 op de Strabrechtseheide. Ietwat onwennig want langzaam lopen blijkt toch echt wel een dingetje. Ga ik dat ooit leren? (spoiler, ja hoor dat lukt)
• ’s ochtends vroeg voor de warmte uit, lopend naar een verjaardag, gauw vanuit werk weg om nog even snel een rondje te maken, zaterdag en zondag lopen, in het donker lopen; zo’n beetje alles is voorbij gekomen om de kilometers in de benen te krijgen.
• De spanning om voor de eerste keer een 30km trail te lopen. Op de weg prima maar een trail? Dat is toch anders. Ik heb het goed volbracht maar bovenal geleerd dat navigeren op basis van gpx toch iets is om nog wat te oefenen.
• De verbazing als ik de kilometers die ik per maand loop zie oplopen. Heb ik dat echt gedaan? Het gaat bijna ongemerkt.
• De 2e keer 30km lopen bij de Hollandse Duintrail, zwaar door het zand en de harde wind. Maar wat ben ik al sterker geworden dan een paar maanden terug.
• Trailrunners zijn echt zulke leuke relaxte mensen. Zoveel mooie mensen ontmoet ik steeds die me dingen leren over voeding, mindset, krachttraining en veel meer.
• Wat heeft Nederland ongelofelijk veel mooie plekken. Ik kom op plaatsen waar ik het bestaan niet van wist en verwonder me steeds weer en geniet van de trails.
• Wat smaakt warme chocomelk lekker na een zware trail op een koude dag, zeker als je hem van Mr. Chocomelk krijgt
• De plannen voor een trainingsweekend met zijn allen in Limburg. Want tja hoe train je hoogtemeters in plat Nederland? Een datum werd gevonden. Iedereen van de groep was er en het werd een top weekend. Onder bezielende leiding van Cor en Geraldine werd de heuvel- en mindset training voltooid. Uiteraard werd er verkeerd gelopen. Toch nog meer oefenen met de gpx
• Op naar de 40km milestone. De vuurproef. Met mijn erbarmelijke (weg)marathon ervaring nog redelijk vers in het geheugen zie ik hier best wel tegen op. Ik ben daarin zeker niet de enige maar het ging super. Zwaar? Zeker weten! maar ook wel kicken dat je ‘gewoon’ nog een rondje gaat als je er al 30km op hebt zitten en veel mensen al van hun finishersbiertje ziet genieten.
• De allerlaatste lange loop voor de finale en eindelijk het navigeren op gpx onder de knie. Dat gaat goedkomen.
En dan de finale. De avond tevoren zitten we met bijna onze hele groep, een paar van de vrijwilligers en onze partners bij elkaar in een hotel aan de overkant van de start. We kunnen het nog niet helemaal geloven, morgen gaan we het doen; 50 kilometer lopen.
Na lekker eten, een korte wandeling naar de finishplek en wat grootpraat over de volgende uitdaging als we eenmaal ultrarunner zijn kruipen we ons bed in. Morgen gaat het gebeuren. Morgen worden we een ultrarunner, want zeker weten dat we het gaan halen en dat het een geweldige dag wordt.
