Lopen tijdens Corona…

Vrijheid om te mogen en kunnen lopen

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik wat heb geschreven… Het was en is een bizarre periode. Een tijd waarin er zo onwijs veel verandert en niets meer zeker is. Ieder weekend dat er in mijn agenda een trailrunnenNL evenement staat gepland, staat daar nu een streep doorheen. Ik mis het enorm. De evenementen, de hechte groep vrijwilligers, de organisatie, de deelnemers en vooral de mooie momenten. Toch is dat iets dat wel weer komt, daar heb ik vertrouwen in. 

Coronatijd. Voor vele een tijd met veel thuis zitten. Als verpleegkundige in het ziekenhuis gaat het werk door. Wel op een andere manier en ook met iedere week weer veranderingen in de vorm, hoeveelheid en manier van zorg. Weken dat het rustig was en ook weken dat het enorm druk was. Daarnaast een verhuizing van mijn paard, wat ook de nodige stress en zorgen opleverde. Je snapt wel dat ik het lopen in deze bizarre drukke tijd, nodig heb. Er waren dan wel geen events, de natuur bleef wel open. Na werk en op vrije dagen, was ik dan ook veel te vinden op de trails. Natuurlijk op die momenten dat het rustig was in het bos en op die plekken waar minder mensen komen. Kwam ik toch iemand tegen, dan dook ik de bosjes in. Want samen kunnen we ervoor zorgen dat we mogen blijven lopen. Door samen te zorgen dat we voldoende afstand houden. Samen zorgen dat we onze vrijheid behouden. 

Vrijheid, iets wat de afgelopen tijd zoveel meer waarde heeft gekregen. Tijdens mijn trails merkte ik hoe dankbaar ik ban dat ik kan en mag lopen. Dat ik naar buiten mag en mag genieten van de prachtige natuur. Dat ik gezond ben en dus de vrijheid heb om naar buiten te gaan. Dat ik mijn trailschoenen aan mag doen en mag gaan buitenspelen. Hoe bijzonder is dat! Iets wat al waardevol was voor mij, toch heeft dit nu nog zoveel meer waarde.

Die vrijheid is wel beperkt. Buitenlandse avonturen gaan helaas niet door. Iets wat ik volkomen begrijp. Anton in ik wilden toch graag een lange duurloop gaan doen. En Nederland is ook prachtig. Hoka’s aan de voetjes en op naar de veluwezoom om daar een 60km trail te lopen. Een prachtige route van Dieren richting Laag Soeren. Verder hobbelend naar het Deelerwoud om daarna via het Roosendaalse veld, de Posbank en de Beekhuizensebossen weer terug naar Dieren te trekken. Een tocht met bos, heide, zandvlakte en prachtige vergezichten. Een plek waar je regelmatig stil gaat staan om te genieten van het mooie uitzicht en de rust. Een tocht met ook vele boomstronken op het pad, ja we lagen beide een paar keer bijna op onze neus in het zand. Je kent het vast wel, zo een klein boomstammetje… Met daarnaast ook het nodige fijne mulle zand. Met daarbij mijn woorden “welkom om de veluwezoom Anton, had ik er niet bij gezegd dat dit voor een groot deel een zandbak is?” Ook een tocht met toch best wel wat hoogtemeters en leuke kuitenbijters. Hoe mooi is het dan om een zwijn met kleintjes voor je neus langs te zien lopen!!! Als dat geen vrijheid is, een echt cadeau die dag! Voldaan van een mooie tocht en prachtige dag, kwamen we terug bij de auto. Daar waar Anton nog een Filou uit zijn kofferbak tovert. “Die had ik nog over van een van de laatste evenementen”, zegt hij met een brede glimlach. Met als toevoeging “het is dan wel geen evenement, maar nu heb je toch iets om uit te delen”. Dank Anton! Deze gaat naar de eigenaar van de nieuwe stal van mijn paard.

Dat er nu geen evenementen zijn is jammer, toch wil ik nog eens aangeven hoe dankbaar we mogen zijn dat we de vrijheid hebben om te mogen en kunnen lopen. Een vrijheid waar we samen verantwoordelijk voor zijn. Ik wens iedereen heel veel gezondheid en vrijheid toe. En hopelijk tot snel op een van de TrailrunnenNL evenementen! 

Trailgroet, Elke

TOP