Schuitwater Trail
Wat een heerlijke stilte bij de Schuitwatertrail!!!
Vakantieperiode. Voor mij de laatste schoolvakantie, want eind januari hoop ik af te studeren. Laatste zomer waarin ik vakantiewerk heb in een verpleeghuis. Werk in de zorg wat ook weekenddiensten betekent. Vorige week en volgend weekend heb ik een werkweekend. Dit weekend vrij, dus tijd voor weer een trail!!! En waar kun je dat nou beter doen dan bij een van de evenementen van Cor en Geraldine??? Prachtige routes in prachtige gebieden. En natuurlijk een top team met daarbij top vrijwilligers, die het telkens weer tot een unieke ervaring maken.
Maar goed, dit weekend mocht ik weer. Vanmorgen al op tijd wakker en eerst even wat yoga. Dat was er de afgelopen dagen niet van gekomen. Toch wel behoorlijk stijf…. Uurtje yoga en ik ben weer redelijk soepel en los om vanmiddag aan de trail te beginnen. Geraldine schreef laatst al over yoga. Ik ben het helemaal met haar eens dat de combi van lopen en yoga top is. Voor blessures ook erg goed. Door de yoga kan en mag ik met mijn lopersknie momenteel gewoon blijven lopen. Mijn yoga gedaan en klaar om de auto in te gaan. Nog even mijn paard verzorgen en op naar Theetuin de Roode Vennen in Broekhuizen. Bij de Roode Vennen aangekomen, word ik verrast door de prachtige startlocatie. Prachtige tuin om in te dwalen en tot rust te komen. Even bijkomen van de autorit en tot rust komen voor de trail gaat starten.
12uur. Tijd voor de start. De briefing van Cor is geweest, dus iedereen is klaar om te gaan. Met dit keer weer 2 km cadeau, omdat er een paar paadjes waren die ze niet uit de route konden laten. Ik ben benieuwd!!! We starten bij een donker laantje van bomen. Zo een laantje, waarvan je denkt ‘wat is er aan het einde, waar leidt dit pad heen?’ Na dit laantje, gaat het vrijwel meteen de bossen in, om door kronkelpaadjes het Schuitwater in te gaan. Er volgt een stuk met kronkelende smalle paadjes door een dicht begroeid bos. Slingerend gaat het verder, met af en toe bukken voor de laaghangende takken. En ondertussen onbewust al een paar hoogtemeters pakken. Continu is het hier afdalen en weer klimmen. Voor ik het door heb al een paar kilometers gehad en kom ik aan bij een hek. Hekje door en daar loop ik in het begrazingsgebied van de koeien. Helaas heb ik geen koeien gezien dit keer. Hun sporen ben ik wel zig zaggend langs gelopen. Koeien houden er immers geen rekening mee of ze op een pad mesten of daarnaast. Langs een drinkplek voor de koeien en daar is alweer het volgende hek om weer uit het begrazingsgebied te gaan. Op naar de volgende verrassingen.
Stukjes door de heide met afwisselend een aantal hekjes die gepasseerd worden. Weer wat stukjes kronkelend door de bossen en hè waarom lopen die lopers in tegengestelde richting??? De bordjes staan toch echt de andere kant op… Een blik op mijn horloge vertelt mij waar dit aan ligt. De VP komt eraan, dus die lopers beginnen aan het volgende lusje van de trail. Bij de VP even wat drinken en omdraaien maar om weer verder te gaan. Na een kleine kilometer kom ik samen te lopen met een andere loper. Ik loop eigenlijk altijd alleen. Dit keer raakte ik aan de praat en voor ik het wist liepen we al twee kilometer samen. De rest van de trail ik samen gelopen, met kort voor de tweede VP nog een andere loopster erbij. Afwisselend liepen we voorop om het tempo aan te geven. Dit keer vond ik het fijn om samen te lopen. Af en toe praten, af en toe stukken in stilte lopen. En daarbij steun aan elkaar in het tempo. Voor mij vooral zodat ik met mijn blessure niet te snel liep.
In dit tweede lusje kwamen we in het trainingsgebied van Cor en Geraldine. Bij de briefing liet Cor al weten hier zijn heuveltrainingen te lopen. Verschillende lusjes die slingerend door dit prachtige stuk bos gaan. In het eerste stuk, dacht ik valt wel mee die heuveltjes. Afdalen, klimmen, afdalen en weer klimmen. Niet heel steil. Langzaam werden de klimmetjes echter hoger en steiler en daarmee ook wat zwaarder. Toch een hele fijne en leuke heuveltraining. Het is continu op en af. Niks geen lange klim en afdaling, continu wisselen en dus steeds weer aanpassen. Heerlijk speels en toch uitdagend! Een gebied waarvan je bij de eerste keer al weet dat het nooit gaat vervelen. Na de steeds pittigere heuveltjes, nog een paar stukjes langs de rand van het bos en door het bos. Langs de boeren die de sproeiers aan hebben om toch voor een beetje ‘regen’ te zorgen. Oppassen dat je niet nat wordt door een plaatselijk buitje dus!
En daar is dan alweer de VP. Ik en mijn medelopers nemen even de tijd om op te laden en daar gaan we weer. Op naar het laatste stukje. Het laatste stuk betekent ook op naar de bruggetjes die kenmerkend zijn voor het Schuitwater. Om daar te komen hebben we eerst nog wel een paar kilometer over slinger paadjes en stukjes heide voor de boeg. Of zoals mijn medeloopster zei ‘nog even een stukje door de woestijn’. Met nog drie kilometer te gaan, zijn ze daar dan eindelijk, de bruggetjes! Al een stuk dat we tegen elkaar zeiden ‘wanneer komen die bruggetjes nu eindelijk?’ Nou daar zijn ze dan! Oppassen dat je niet valt, dan lig je in het water. Van bruggetje naar bruggetje zijn de laatste drie kilometers ineens minder zwaar en voor ik het weet staat daar alweer het bord van de theetuin. Nog even door het donkere laantje waar we begonnen. Even nog een stukje knallen en op naar die high five van Cor.
Ook de Schuitwater Moerastrail, was weer een unieke en prachtige ervaring. Weer een trail met zijn eigen bijzonderheden. Schuitwater is continu wisselen in zowel bos, heide en moeras als in klimmen en dalen. Met daarbij een gebied dat rust uitstraalt, waar je tot rust kunt komen. Het is er heerlijk stil en het gebied straalt rust uit. Al lopend bedenk ik hoe fijn deze plek ook zou zijn om met mijn paard te rijden. Wie weet komt dat ook ooit nog wel. Voor wie op zoek is naar een afwisselende heuveltraining in een gebied waar je tot rust komt, die raad ik aan om naar het Schuitwater te gaan. Of je trail of training nu goed ging of niet, tot rust kom je hier sowieso! Mijn dag was heerlijk. Zelfs het samen lopen vond ik dit keer heerlijk. En ja, ik zal het benoemen, ik heb een van de bochten afgesneden;) (mijn medeloper vroeg of ik dat ook in mijn blog zou zetten).
Helemaal tot rust ga ik op weg naar huis. Wel eerst even bij mijn ouders op de camping langs. Die hebben mijn laptop meegenomen, zodat ik mijn blog kan schrijven. In die tijd wordt er door hun gekookt en staat er nu bijna een lekkere herstelmaaltijd voor me klaar. Beter kan niet toch?
En tja terugkomend item, voor wie is het biertje dit keer? Als ik op de camping kom eten en de campingbaas komt langsrijden, is hij dit keer de gelukkige. Kortom de Schuitwatertrail is prachtig en als ik met de volgende editie vrij ben, doe ik zeker weer mee!!!
Trailgroet,
Elke
