Schadijkse Bossen Trail

Dit ging veel te snel voorbij…

Hoe kun je een vakantie het beste beginnen? Met een mooie trail natuurlijk!!! Vandaar dat ik voor mijn doen, last minute nog een ticket heb gekocht voor de Schadijkse Bossen Trail. Gister de laatste dag op stage gehad en nu ruim twee weken vakantie. Een laatste week vol stress voor een eindbeoordeling en nog twee tentamens die ingeleverd moesten worden. Ik vond dat ik mezelf voor vandaag wel mocht trakteren op een rondje struinen door de bossen.

Vanmorgen werd ik wakker en was nog zo onwijs moe… Alle stress komt er nu uit, vrees ik. Zal ik gaan lopen of toch maar niet? In mijn hoofd gaat die vraag om, maar eigenlijk weet ik het antwoord al. Tuurlijk ga ik. Zodra ik loop zal het steeds beter gaan. Dan wordt mijn hoofd leeg en rustig en krijg ik weer energie. Spullen pakken, nog even wat yoga om mijn lijf los te maken en hup de auto in. Op naar America. 

Ook met aanwezig zijn op de startlocatie ben ik vandaag laat. Zodra ik mijn nummer heb opgehaald, begint de briefing al bijna. Niks voor mij, alles last minute. Zal wel door de drukte in mijn hoofd komen, nog meer reden om lekker te gaan lopen. Dit keer is het een klein groepje dat mee doet, lekker rustig. De gebruikelijke briefing met uitleg die ik inmiddels wel kan dromen. Toch blijft het leuk en zouden deze trails niet compleet zijn zonder. Anton kreeg vandaag met de briefing extra aandacht en support voor onderweg. Het eerste biertje kreeg hij bij de start met de mededeling “voor onderweg”. Ben benieuwd wanneer dat biertje op is geweest.

Terug naar de orde van de dag. Briefing is klaar en het is 12uur. Tijd om te gaan dus. 

Het eerste stuk gaan door de bossen. Met hier en daar een of misschien kan ik beter zeggen meerdere, verdwaalde takken. Hink stap sprong dan maar. Na de eerste kilometers door het bos, kom ik al snel aan bij een hek aan de rand van het bos. De heide op. Een prachtig stuk volgt!!! Heide zonder dat het grootst aanvoelt. Bij heide denk ik vaak aan uitgestrekte gebieden met vergezichten. De heide bij de Schadijkse bossen, verrast me enorm. Wat een pracht op een eigen unieke manier! Hoe zal ik het omschrijven? Heide die groots is, maar toch klein aanvoelt? Of andersom? Bij iedere bocht en ieder nieuw pad, voelt het als een ander gebied met eigen karaktertrekken. Waar ik ook kijk is het genieten. Helaas voor mij is daar alweer de rand van het bos. De bossen weer in. Met in dit stuk bospaden gemengd met paden langs de boerenakkers en langs sloten. Doe daar wat water van de afgelopen tijd bij. Een plus een is twee. Modder en blubber. Dit stuk bedoelde Cor dus tijdens de briefing. 

Langs de akkers is het vooral oppassen dat ik niet uitglijd en vooral niet vergeten om naar de omgeving te kijken en te genieten. De stukken langs het water, tja wat zal ik daarvan zeggen. Ik vond het wel leuk. Beetje opletten en zigzaggen. Met regelmatig tot mijn enkels in de modder. Maakt het buitenspelen leuk! Toch na een aantal kilometer ben ik blij als de stukken langs de sloot voorbij zijn. Weer wat vastere grond onder mijn voeten. Laat ik het erop houden dat afwisseling gewoon veel leuker is. Inmiddels kom ik langs de eerste VP, met een trouwe vrijwilliger, elkaar een fijne dag wensen en weer verder. Ik loop zo lekker dat ik niet stop en lekker doorhobbel in dit fijne tempo.

Al snel kom ik weer bij het stukje heide aan. Nog een keer mag ik hiervan genieten. Ondanks de paar kleine klimmetjes die hier zitten, geniet ik volop. Door al dat moois, lijkt het wel of ik vlieg!

Toch is daar de bosrand toch alweer veel te snel in zicht. Met na een paar bomen alweer de tweede VP, hier hobbel ik lekker door, ik loop net zo lekker. Wetend dat de route alweer bijna ten einde is, geniet ik nog meer van elke stap die volgt. Stappen die door het bos gaan. Met ook dit keer een pad, waarvan ik weet dat er mensen zullen zijn die zich afvragen of het een pad is. Die paadjes maken de trails van trailrunnenNL bijzonder. Met daarbij de kleinschaligheid en de gemoedelijke sfeer. In elk geval begin ik te glimlachen bij het zien van het pijltje dat richting dit “verborgen” pad wijzen. Dit keer is het takken wegduwen met mijn armen. Voordeel van de winter, lange mouwen dus geen schrammen. Ook dit pad is alweer veel te snel ten einde. Nog een stuk langs de akkers en dan volgt een pad met nog meer takken op de grond als aan het begin. Zoekend naar de beste weg door dit mijnenveld van takken. Daarna is het nog een lang pad met wind tegen en een stukje door het bos. Laatste pad langs het water en dan is daar voor ik het weet alweer het touwtje dat de finish is. Gelukkig voor Cor had hij een aantal oplettende deelnemers die hem ondersteunde in het signaleren van lopers. Mij was hij anders bijna misgelopen. Die high five heb ik toch mooi nog gekregen!

Mijn hoofd is leeg, mijn gezicht een glimlach. Een vakantie beter beginnen, kan voor mij niet. En de Schadijkse Bossen Trail, die raad ik zeker aan! Deze heeft afwisseling en is voorbij voor je het weet. Deze ging voor mij veel te snel, ik had hier wel langen kunnen rondlopen. Daarnaast is de Schadijkse trail rust. Heel veel rust. Bijna heel de trail liep ik heerlijk in mijn eentje met enkel de geluiden van de natuur om me heen. Geen auto’s of ander lawaai. Nee enkel rust. Ik ben mijn vakantie goed begonnen.

Tot de volgende keer!

Elke