Start 2 Ultra – een ervaring

In oktober 2021 heb ik mijn eerste marathon gelopen in Rotterdam. Ik merkte dat ik daarna geen motivatie meer had om regelmatig te blijven trainen. Ik ging op zoek naar een nieuw doel en kwam terecht op Trailrunnen.nl. Ik ben begonnen met een korte trail van 10km in de Millingerwaard en daarna de Bier en Bitterballen trail van 20km in Heumen. Beiden trails waren fantastisch verzorgd door Geraldine en Cor, dus had ik mijn besluit genomen, ik ga de 52 km trail lopen onder begeleiding van Cor.

Ik heb mij ingeschreven voor de eerstvolgende groep Start to Ultra. Door een miscommunicatie had ik helaas de eerste mogelijkheid gemist om mijn groepsleden te ontmoeten. Door allerlei omstandigheden, heb ik de complete groep pas ontmoet op de finaledag. Gelukkig in de periode daartussen wel uitgebreid contact gehad via kuddo’s, WhatsApp en de online meetings. 

Met een door Cor geschreven trainingsschema ben ik van start gegaan. Vier keer per week lopen was wel even passen en meten in mijn agenda. Maar de meeste weken is het mij wel gelukt. De schoenen gingen mee op vakantie, zakenreizen, weekendjes weg en werden als vervoersmiddel gebruikt om van A naar B te komen. Zo kwam ik toch aan de kilometers die in het schema stonden. In het schema moest je hardlopen op basis van je hartslag. En dan ook nog in een lage zone, dus heel rustig aan. Dit voelde tegennatuurlijk maar uiteindelijk had ik het juiste ritme en ging de snelheid omhoog en bleef mijn hartslag laag.

De zomer van 2022 was een lange droge zomer, ik kan me eigenlijk nauwelijks herinneren dat ik in de regen heb gelopen. Vele kilometers gelopen in Nederland, Sauerland, Zwarte Woud, Moezel en uiteindelijk in de Ardennen. Altijd met mijn renvest om, voldoende water mee en gelletjes ging ik heuvel op en heuvel af.

De 42 km Milestone-Run ging helaas niet zoals gepland. De dag ervoor was ik voor mijn werk in Engeland. Helaas door een vertraagde vlucht en vervolgens een gestolen fiets was ik uiteindelijk heel laat thuis. Ik vond het niet verantwoord om de volgende dag vroeg op te staan om met de groep de marathon te lopen.
Maar een weekje later was het wel gelukt. Die dag naar de verjaardag van mijn moeder gelopen, 42 kilometer verderop. Het was een herfstachtige dag met miezerregen. Gelukkig was het pontje naar de Millingerwaard nog in de vaart. Ik had gelijk de laatste, privé overvaart van het seizoen. Daarna doorgelopen en de 42 kilometer voltooid en gefinisht met een flink stuk taart.

Zondag 13 november was het zo ver, de finaledag. Met het gezin een gezellig huisje gehuurd bij Roompot in Gulpen en op de zaterdag alvast een beetje de Vaalserberg verkent en een klein stukje van de route gewandeld. Zondagochtend rond 8:00 verzamelen bij het klooster, het was rond het vriespunt maar de weersverwachtingen waren perfect. Zodra het zonnetje doorkwam werd de temperatuur steeds beter en wat is Limburg in de herfst met een zonnetje prachtig!

Na een peptalk en uitleg van Geraldine en Cor mochten we van start. We werden uitgezwaaid door familie en vrienden en deze zijn we tijdens de totale afstand nog verschillende keren tegengekomen.

De eerste 4 km heb ik gezamenlijk met de groep gelopen, maar de persoon naast mij ging een foto maken en dat was de laatste groepsgenoot die ik zag voor de overige 48 kilometer. Dus koptelefoon op, podcast aan en gaan. Bij de eerste steile heuvel de stokken uit de tas gepakt en daarna ook niet meer opgeborgen. Limburg is mooi en blijft je verrassen met steile heuvels, dus die stokken komen goed van pas.

Rustig aan mijn tempo gepakt, iets sneller dan gepland, maar het ging lekker. Op de eerste stop nog even kort gepraat met Cor en Geraldine en hup weer verder richting het drielandenpunt. Door de korte wandeling de dag van tevoren, wist ik wat me te wachten stond en daardoor viel deze heuvel reuze mee. Op het 3-landenpunt stond mijn gezin. We hebben even gepraat en ik hem mijn handen gewassen, die sportgelletjes plakken ontzettend als je knoeit. Op naar verzorgingspost 2, vanuit daar een mooie route langs restaurant Hijgend Hert, een prachtige omgeving richting de derde verzorgingspost.

Daar heb ik droge en luchtigere kleren aangedaan en de waterzak bijgevuld. Wat een geluk, gelijk weer een aantal kilometers de hoogte in. Dit was een pittig stuk tussen de weilanden door, maar eenmaal boven weer een stuk vlak en lekker naar beneden. Nog een klein stukje langs de Gulp en vervolgens was het zelf navigeren, hier begon het gedeelte van de route die niet aangegeven stond. De laatste verzorgingspost was op 40 km. Op naar het laatste stuk! Hier zaten nog flink wat heuvels in en heb ik ook even flink gevloekt op Cor. Daar kwam uiteindelijk na ongeveer 6 uur de finish inzicht. Mijn gezin, Cor, Geraldine en de toeschouwers van de overige groepsleden stonden klaar om mij de laatste meters aan te moedigen. Mijn zoons liepen nog het laatste stukje mee. Eindelijk over de finish met een high five van Cor!

Na de finish kwam het groepsgevoel echt weer terug, de een naar de ander druppelde binnen. En na een aantal uur kwam de laatste binnen. Wat een prestatie! De laatste lopers zijn bijna 10 uur onafgebroken op de voet geweest maar door het doorzettingsvermogen en de uitstekende begeleiding zijn wij allemaal gefinisht! Gefeliciteerd!

Het was een superdag! Veel geluk met het weer gehad en ik heb echt heerlijk gelopen. Achteraf denk ik dat ik toch een beetje sneller had kunnen lopen, dus de trail mindset moet een beetje groeien. Dit mooie avontuur is voorbij en wat nu? Ik heb nog geen idee. Misschien nog een keer het Krijtlandpad? Of deze keer de 62 km? Of een andere gave uitdaging. Ik heb werkelijk geen idee, in 2023 merken we het vanzelf.