Trailrunning als pijler van persoonlijke ontwikkeling

Eind augustus 2018, ongeveer zeven jaar na mijn ongeval met de auto, sta ik opnieuw op de rand van het ravijn… Ik vertoon alle tekenen van een burn-out. Na die eerste noodkreet van mijn lichaam ben ik ongeremd doorgegaan. Zijn ezels inderdaad slimmer dan wij…?

Ik herkende dit keer de signalen en het eerste wat ik denk is: ‘Dit wil ik niet meer. Nu is het genoeg. Ik moet nu echt iets gaan veranderen’. Mijn wake-up call. Ik voel aan alles dat ik nú wel bereid ben om er iets aan te gaan doen. Ik wil niet dat dit zich om de zeven jaar herhaalt. Ik ga dat niet volhouden en zo wil ik niet leven. De onvermijdelijke, ongemakkelijke en niet simpel te beantwoorden vraag was: hoe breek je los, hoe ontsnap je? Ik gooi een hulplijn uit…

Opkrabbelen

Maanden verstrijken. Maanden waarin ik met hulp weer langzaam opkrabbel. Ik zet tijdens de kerstvakantie ook de eerste stappen om weer te gaan hardlopen. Als je vijftien jaar niet hebt gesport is dat een bijzonder grote opgave. De eerste keer is het plan om een half uurtje te lopen. Na drie minuten sta ik echter met een hand leunend tegen een boom zwaar te hijgen. Het voelt als een halve hartverzakking. Drie minuten… Ik ben helemaal kapot en dat terwijl ik van die nieuwe snelle hardloopschoenen heb aangeschaft. ‘Je hebt nog een heel lange weg te gaan makker’, besef ik me. Ik vraag me af of ik niet te veel tegelijk aan het doen ben. Ik besluit het hardlopen nog even te parkeren tot het voorjaar. Ik kan niet alles in een keer veranderen. Ik moet het echt stap voor stap gaan doen om mijzelf niet weer voorbij te rennen.

Ik leg de focus nog even op mentaal herstel, op de been komen en weer goed functioneren. Dit lukt, sterker nog de sessies hebben me hongerig en gretig gemaakt. Ik sta aan en dat smaakt naar meer. Via een intensief persoonlijk ontwikkeltraject leer ik mijzelf op een diepere laag kennen. Het is tijdens dit traject dat ik ook mijn oude liefde – hardlopen – weer oppak. Nu lukt het mij wel.

Buitenspelen

Tijdens een vakantie in de Toscaans-Emiliaanse Apennijnen is het dat ik voor het eerst echt ga buitenspelen. Ik heb mijzelf als doel gesteld dat ik voor het einde van augustus minimaal vijftien kilometer achter elkaar moet kunnen hardlopen. Ik loop nu nog maar een kilometer of vijf à zes. Ik merk dat ik erg gemotiveerd ben. Het stimuleert enorm dat ik de afgelopen periode door het hardlopen veel beter in mijn vel ben komen te zitten. Ik loop nu meerdere keren per week en dit doet veel met mijn fysiek. Ik val af, voel spieren waarvan ik niet dacht dat ik ze nog had en het lopen in de natuur maakt me rustiger.

Het is net na de vakantie als ik naar mijn eerste georganiseerde trailrun-evenement rijd. Ik ben goedgemutst en zit vol zelfvertrouwen. Ik doe dit wel even, is mijn gedachte. Het is bloedheet vandaag, maar dat mag niet deren. Afijn, je begrijpt, het pakt anders uit… Ik start natuurlijk te voortvarend en ga kapot. Ik haal de finish met veel pijn en moeite. De conclusie is helder: ik ben hier nog niet aan toe. Er is werk aan de winkel. De komende maanden ga ik flink trainen. Ik loop drie keer in de week en al snel begint mijn lijf te veranderen. Spieren worden sterker, ik val meer af en kom hierdoor letterlijk en figuurlijk nog lekkerder in mijn vel te zitten. Mijn vroegere trainer Peter zit tijdens deze loopjes op mijn schouder. Ik hoor hem weer roepen: ‘Niet gaan zitten Geert, rechtop lopen, je borst naar voren, nog een keer die bult op, rusten doe je thuis maar! Til je voeten op, ik wil je niet horen’. Het helpt me enorm en ik heb hierdoor snel mijn techniek weer op orde. Het is net als fietsen, het zit in je en je verleert het nooit.

Way of Life

Binnen een jaar loop ik mijn eerste solo 55 kilometer trailrun. Wat volgt zijn meerdere lange afstanden, een 500-kilometer-in-30-dagen uitdaging, Big Dog’s Backyard Ultra en talloze andere hardloopdoelen. Ik leer mijzelf doelen te stellen en middels deze fysieke uitdagingen mezelf mentaal te sterken.

Vrijheid

Tijdens het persoonlijk ontwikkeltraject leer ik verandering en groei te omarmen. Gevolg: ik zegde mijn baan op en gaf mijzelf een jaar cadeau: 365 dagen van maximale vrijheid, zonder baangarantie, zonder inkomsten en zonder een vooraf strak uitgewerkte planning. Het wordt een jaar vol avonturen, leermomenten en bijzondere ontmoetingen. Een jaar waarin ik leef uit een rugzak, dromen realiseer en maximaal in verbinding sta met mijzelf. De natuur, het buitenspeelgebied, krijgt een grote rol in mijn leven. Trailrunning en hiken worden de pijlers van mijn persoonlijke ontwikkeling.

Na mijn cadeaujaar weet ik het voor honderd procent zeker: geen tredmolen meer en geen ratrace. Ik keer mijn oude bestaan definitief de rug toe. Ik kies voor een nieuw, relaxed, krachtdadig en avontuurlijk leven waarin ik dromen realiseer, anderen inspireer en het gewoon op mijn manier doe.

Mijn reis die – letterlijk en figuurlijk – over hoge toppen liep en diepe dalen kende heb ik beschreven in het boek ‘Ontsnapt’.

Ga je met me mee op deze reis? Bestel dan ‘Ontsnapt’.

De link naar de voorverkoop-pagina is: https://geertvannispen.nl/voorverkoop-boek/