52 km

TROTS op mezelf …

Dat ben ik en dat wil ik delen. Waarom? Om anderen te inspireren, want je bent tot meer in staat dan je zelf denkt. Als je maar een doel voor ogen hebt en uit de comfortzone durft te stappen. 

Zelf word ik geïnspireerd door ultralopers die afstanden afleggen langer dan een marathon. Zou ik dat ook kunnen en durven? Off road hardlopen op de meest mooie plekjes in de natuur. Daar word ik zelf ook heel blij van. Maar hoe zou het zijn om nog veel verder te lopen dan dat ik nu doe? Ik zou het wel willen, het lijkt me zo’n mooi avontuur. Maar daar zijn ze weer: onzekerheid, twijfel, angst voor het onbekende, de faalangst … Het is buiten mijn comfortzone!

Toch voel ik dat het moment daar is om er wat aan te doen omdat ik dat nu kan doen met iets dat ik heel leuk vind. Dus heb ik me ingeschreven voor het start2ultra programma. Een half jaar (zelfstandig) trainen met als doel in het Pinksterweekend een ultraloop van 52 km te voltooien met ongeveer 1.200 hoogtemeters. Ik daag mezelf uit en stap letterlijk uit mijn comfortzone. Dit was in november vorig jaar. Waar was ik aan begonnen? Ik ben zeker geen snelle loper maar het is dan ook geen wedstrijd. De finish halen heb ik als doel gesteld, de tijd maakt niet uit. Volhouden en afmaken waar ik aan begonnen ben. Leren van het proces en reflecteren. 

Gelukkig ben ik van nature ook perfectionistisch, gedisciplineerd, grondig, nieuwsgierig, leergierig en doe ik wat is afgesproken. Deze eigenschappen hebben mij geholpen om naar mijn ultieme uitdaging toe te trainen. Een half jaar lang vier keer in de week lopen (naast mijn dagelijkse werk), gemiddeld zo’n 45-55 kilometer per week, waarvan telkens een lange loop van meer dan 20 kilometer. Het aantal te lopen kilometers werd steeds verder opgevoerd met twee tussentijdse milestones van 30 en 40 kilometer. Ik heb geen training gemist, heb hersteltijd gerespecteerd. Heb de meetings over mindset, kracht, voeding en vitaliteit met alle aandacht verslonden. Heb geëxperimenteerd met voeding en drinken tijdens het lopen. Heb onder diverse weersomstandigheden gelopen en getest welke kleding comfortabel zit en niet schuurt. En uiteindelijk een plan gemaakt met alles wat er in mijn racevest moet en in de dropbag voor op de dag van de ultra en wat ik allemaal moet eten en drinken tussen en bij de verzorgingsposten.

Ik heb alles gedaan wat ik moet doen en kan doen voor ‘raceday’. Ik ben er klaar voor en kan nu loslaten want er valt niets meer te doen, behalve het lopen van de ultra zelf dan 😊. Op de rest wat er komt, heb ik geen invloed meer, dat overkomt me en daarmee heb ik te dealen in het moment. Er komt een rust over me heen en heb er gewoon zin in! Ik ga een hele dag buiten spelen! Ik had nooit kunnen bedenken dat ik er zin in zou hebben om 52 kilometer te gaan lopen! Geen faalangst, geen onzekerheid, geen twijfel.

Op de dag zelf heb ik van de eerste tot en met de laatste kilometer genoten en met een big smile rondgelopen, geen benul van tijd en het prachtige Zuid-Limburgse landschap in me opnemend. Geen moment getwijfeld of ik de finish wel zou halen, geen mentale dip gehad. Het was een fantastische belevenis! Ik liep een ultra en ik kwam over de finish! Ik heb het gewoon gedaan! 

Mijn gedegen voorbereiding heeft me zeker geholpen maar ook mijn mindset. Ik heb me niet laten beïnvloeden door anderen en mijn eigen plan getrokken. En zelfs gegniffeld bij onverwachte omstandigheden die op mijn pad kwamen dat er soms letterlijk niet was: brandnetels, braamstruiken, prikkeldraad.

Uiteindelijk heb ik in een half jaar tijd in totaal 1.300 km gelopen. Ik denk dat ik met die afstand best ver uit mijn comfortzone ben gestapt 😊.

Ik zeg niet snel dat ik trots ben op mezelf maar nu doe ik dat wel want dat ben ik: TROTS!